Spiritualiteit is een spel. Hou het luchtig en zacht

april 2019

Jezelf persoonlijk en spiritueel ontwikkelen is groeien, zowel in als uit jezelf. Soms wordt dat nodeloos zwaarder gemaakt dan het is. Wat als je nergens hoeft te geraken en de enige verlichting erin bestaat dat je het voor jezelf hier en nu luchtig en zacht houdt? Ga jij mee op zoek naar de natuurlijke lichtschakelaar in jezelf?

Hoezo, luchtig en zacht?

Jaren geleden volgde ik eens les bij een yogaleraar die na zijn oefeningen wat spiritueel onderricht voorzag. De man was 82 jaar, in een lang wit gewaad in perfecte lotushouding gezeten op een podium. Met een dunne streep zon op zijn bijna doorzichtige dunne huid leek hij klaar om ten hemel te rijzen. Zo vredig zat hij er bij, schijnbaar. Tot hij zijn mond opendeed en kleine rillingen over mijn rug gleden. Zijn stem was rauw en hard. Met een diepe frons in zijn voorhoofd en opgestoken vinger oreerde hij: ‘Wanneer het kind 2 jaar oud is en leert om ‘ik’ te zeggen, begint het verderf. Dan is het ego geboren. We moeten die valse identiteit vernietigen om ons ware zelf te bevrijden en de verlichting te bereiken.’ Waarna hij een armzalig mensbeeld ophing van zielige schepselen die tegen hun gedachten en emoties moeten vechten om te weten wat het echte leven is.

Met alle respect voor de witte man die op zijn 82ste nog op zijn hoofd kon staan, maar ik kreeg er zeer onaangename kriebels van in mijn buik. Al wist ik toen nog van toeten noch blazen, ik besloot al snel andere oorden op te zoeken. Waar het licht niet alleen breder door de ramen maar ook in de harten scheen.

Plezier is meesterschap

Zo kwam ik bij mijn NLP-leraar Eric Schneider terecht. Van hem noteerde ik: ‘Als je begint met spirituele ontwikkeling en je wordt met de dag serieuzer, mag je van één ding zeker zijn: je zit niet op de goede weg. In het zenboeddhisme worden vrede, vreugde en humor als de hoogste realisaties van spiritualiteit gezien. Hoe meer meesterschap, hoe meer plezier.’

Dat klonk me al meer als muziek in de oren. Plezier vinden in jezelf en daar meesterschap in ontwikkelen, wat was daar voor nodig?

Een groeiproces op twee parallelle en elkaar kruisende sporen, zo bleek. Eén spoor dat je ‘groeien in jezelf’ zou kunnen noemen, een ander ‘groeien uit jezelf’. Ofwel, een combinatie van persoonlijke en spirituele groei. En het belang van beide.

Groeien in en uit jezelf

Ten eerste is er het groeien ‘ín’ jezelf, aka persoonlijke groei. Hier gaat het erom dat je je persoon, je ego, je verhaal, beter leert kennen. Je gaat op ontdekkingstocht in je eigen gevoels- en gedachtenwereld, je conditioneringen, je kwetsuren, je overlevingsstrategieën. Je leert dat die zijn wat ze zijn maar dat het ook anders kan. Je ontdekt nieuwe keuzemogelijkheden in je denken, voelen en doen. Van wat wil ik niet meer, naar wat wil ik dan wel en hoe geraak ik daar?

Daarnaast is er het groeien ‘uit’ jezelf, aka spirituele groei. Hier leer je afstand te nemen van de hierboven genoemde, je persoon, je ego, je verhaal. Je leert jezelf vanuit metapositie bekijken, vanuit een niet oordelende waarnemer. Je stelt jezelf de vraag: als ik mijn gedachten en emoties kan observeren, wie is dan die observator? Je bewustzijn, ware zelf, het universele, of hoe je dat ook wil noemen. En je zoekt die versie van jezelf regelmatig eens op, je wordt er vriendjes mee. Die vriendschap maakt je milder, zachter en lichter.

Het groeien in en uit jezelf zijn beide deel van hetzelfde bewustwordingsproces. Richt je je enkel op je persoon, dreigt het een egotrip te worden. Richt je je enkel op spiritualiteit en misken je je persoon, dreigt het een zweeffeestje te worden. Zoals bij de oude yogaleraar die bijna van de grond ging, maar toch in een innerlijk gevecht tegen zijn persoon zat en daardoor geen vrede kon uitstralen.

Verlichting is niet het laatste vakje op het bordspel, het is een gevoel dat je krijgt onderweg als je het spel blijft spelen.

Spiritualiteit is een spel

Het spoor van spirituele groei is voor velen, mezelf lange tijd incluis, misschien niet zo evident. Met de beeldvorming rond het woord alleen al zit het nog steeds niet supersnor. Je moet de juiste mensen en schrijfsels tegenkomen om te weten dat het in essentie niet gaat om kristallen knuffelen of wierook inhaleren. Dat het niet vastzit aan de eeuwenlange claim van religie erop, wel integendeel.

Het is een spel. Een individuele ontdekkingstocht op zoek naar die natuurlijke lichtschakelaar in jezelf. Regels zijn er niet, het vergt alleen aandacht. Verliezen kan ook niet, je kunt enkel winnen. Wat een spel…

Bovendien raak je nooit uitgespeeld. Dat kan je frustreren, zoals het geval was bij de yogaleraar. Of je kan dat net fascinerend vinden. Verlichting is niet het laatste vakje op het bordspel, het is een gevoel dat je krijgt onderweg als je het spel blijft spelen. Want je wordt constant terug naar ‘start’ gestuurd voor een nieuw rondje. Dat is deel van het spel, de essentie zelfs.

Niemand raakt hier levend vandaan. Dus speel je beter mild, luchtig en relativerend. Soms vind je de schakelaar in geen tijd, soms sla je enkele beurten over en draal je wat rondjes in het donker. Maar zoals met alle spelletjes: hoe meer je ze speelt, hoe beter je erin wordt en hoe meer je er diepere lagen in ontdekt. En nog zoals met alle spelletjes: valsspelen levert niets op ?

 

Wil jij ook groeien in en uit jezelf, je natuurlijke lichtschakelaar vinden? Maak kennis met de opleidingen, coaching en loopbaanbegeleiding van Arcturus op www.arcturus.be

 

Hilde Van Liefferinge werkt voor Arcturus als trainer in NLP en The Work of Byron Katie en als loopbaancoach.