Zomerdroom of zomerrealiteit? Herbron en ga op reis in jezelf

3 juli 2019

 

Zomer is… op reis gaan. Je in de zon leggen, al je zorgen vergeten en herbronnen. Of is dat toch niet zo eenvoudig? Is er een verschil tussen zomerdroom en zomerrealiteit? Echt herbronnen is eerder een actieve reis, maar wel naar binnen. In deze blog vind je inspiratie en reistips voor een trektocht in jezelf.

 

Zomerdroom

De zon brandt, het is zomer. Zwaluwen zwermen bedrijvig in en uit hun nest en de hete lucht ruikt stoffig naar versgedorst stro. Bijen en ander zoemend gevleugelte concerteren in symfonie, terwijl je jezelf languit wentelt in het zachte groene gras. Boven jou niets dan azuurblauwe wolkenloze lucht. Je ademt, zucht, glimlacht, trekt die strooien hoed nog wat dieper over je gezicht. Dat het zomer is… niets dan rust en heerlijkheid.

Niets om te bereiken, nergens om op tijd te komen, niets om aan te denken. Vaarwel gejaagde tijdens-het-jaar-leven en welkom zomerrust. Je sluit je ogen en laadt je batterijen op met zuivere zonne-energie. Van herbronnen gesproken.

Zomerrealiteit

Of is het toch zo simpel niet? Werkt die kinderlijke nostalgie in je geheugen vandaag toch minder goed dan je zou willen?
Bij mij is dat alvast het geval. Als ik mijn ogen sluit, zelfs in het gras onder een helderblauwe hemel, dan voel ik vooral een net iets te hard kloppend hart, wat gespannen spieren en een stroom geratel en gedachten. Het koortje vogelzangers echoot ergens heel ver op de achtergrond.

Toch wil ik mijn zomer aangrijpen om te herbronnen. Om mijn rust terug te vinden na een intens jaar van drukte, deining en beroering. Ik wil terug naar mijn bron, een plek die ik me voorstel als – hoe zeg je dat – waar ik gewoon kan ‘zijn’.

Op reis in jezelf

Herbronnen is meer dan een dutje in de zon, het is een actieve bezigheid. Noem het op reis gaan in jezelf, een trektocht. Je gaat op ontdekking met een nieuwsgierige padvindersblik, naar wat er ook nog is. Naast dat wat je al wist, naast alle grijsgedraaide platen en afgezaagde liedjes.

Als gids neem ik daarvoor wel eens de boeddhistische monnik Tenzin Wangyal Rinpoche onder de arm. In zijn boek De Stralende Geest leert hij je contact maken met drie ijkpunten in jezelf: de rust in je lichaam, de stilte in je (innerlijke) stem en de ruimte in je gedachten.

Rust, stilte en ruimte

Rust in je lichaam, stilte in je stem en ruimte in je gedachten. Dat klinkt als het paradijs, toch? Bestond er een reisbureau dat tickets daarheen aanbood, het was wellicht een reisimperium.

Maar wacht even, goed nieuws. Dat reisbureau ben je zelf. Jij beslist of je gaat of niet. Geen files of wachtrijen voor vertrek, want je doet het gewoon waar je nu bent. Het kost je niets. Het ticket heb je al op zak en het is eeuwig geldig. Je bestemming is altijd toegankelijk, 24/7, waar je je ook bevindt, hoe ver je er ook van verwijderd lijkt te zijn.

De reis is een oefening in contact maken met… niets. Het niets in jou. Of het alles, zo je wil. Contact met rust, stilte en ruimte, hoe onrustig, lawaaierig en vol het binnenin jou ook mag aanvoelen

Klaar voor vertrek?

Hoe doe je dat? De reisgids in een zeer korte notendop:

1) Je lichaam. Ga zitten of liggen en sluit je ogen. Vertraag. Maak contact met je lichaam en voel wat er op dit moment is. Voel je spieren, zenuwen, fysieke gewaarwordingen. Verschuif dan je aandacht naar de rust in je lichaam, wetende dat deze er sowieso ook is. Ga ernaar op zoek, maak er contact mee, duik er helemaal in. Laat je erdoor overspoelen, word de rust.

2) Je stem. Hoor je innerlijke dialoog, de woorden, zinnen die je tegen jezelf zegt, het lawaai. Verschuif je aandacht naar de stilte. Ze is er sowieso, al moet je misschien even zoeken. Voel ze, hoor ze. Duik er helemaal in, word de stilte.

3) Je gedachten. Zie en ervaar de drukte in je gedachten. De beelden, geluiden, emoties, de dagelijkse film van verleden of toekomst. Verschuif je aandacht naar de ruimte tussen je gedachten, in dit moment. Duik in die ruimte, word de ruimte.

De kunst van het aanwezig zijn

Deze drie ‘wegen van innerlijke toevlucht’ leiden naar, wat Rinpoche noemt, een onbegrensde ruimte met onveranderlijke en onvernietigbare kwaliteiten. Door er met je aandacht naartoe te gaan, laat je die ruimte binnen, word je ze en ontdek je ook dat je ze al die tijd eigenlijk al was. Het enige wat nodig is, is dat jij even de tijd neemt om te vertragen en je aandacht op jezelf te richten, voorbij je gedachten en emoties.

Herbronnen is dus de kunst van het aanwezig zijn bij jezelf, bij de onveranderlijkheid onder de dagelijkse verandering. Dat is geen enge eenzame plek, maar net een plek met een diepe warmte en verbondenheid.

Voorbij het drama

Niet dat het makkelijk is, er is afleiding genoeg. Als het dagelijkse drama roept, dwingend en onontkoombaar, dan worden we meegezogen in kolkende zeeën van heftige emoties en rusteloze gedachten. Dan willen we weg, zo ver mogelijk daarvandaan. Maar de kortste weg eruit is de weg erin. Ontdekken wat er ook nog is, altijd. Zelf je eigen ruimte creëren.

Dat is de plek waar het echt zomert, ongeacht het seizoen.

Wil jij nog meer weten over hoe je jezelf kunt herbronnen? Neem een kijkje in onze opleidingen op www.arcturus.be

 

Hilde Van Liefferinge is zelfstandig trainer en coach. Voor Arcturus werkt ze als NLP-trainer en loopbaancoach.

 

 

De vragen van Proust: Annelies De Roover

  1. Wat is je huidige gemoedstoestand?

Zoals altijd is mijn leven in beweging. Ik heb de afgelopen maanden hard gewerkt aan mijn nieuwe werking: ik richt me nu vooral op de begeleiding van vrouwen  naar balans, harmonie en veerkracht. Ik begeleid hen bij hun transformatie – na burn-out. Of nog liever, voor de burn-out natuurlijk.  Het was dus een druk voorjaar. Momenteel ben ik toe aan een beetje vakantie. Herbronnen samen met mijn kids, in de natuur. En tijd om nog wat te schrijven.

 

  1. Wat is de kwaliteit die je het meest bewondert in een persoon?

Resilience – ik gebruik hier bewust het Engelse woord. Veerkracht in het Nederlands, legt voor mij de nadruk op de kracht en is wat harder. Resilience is voor mij meer het opveren, een zachte flexibiliteit en toch onvermoeibaar en onverzettelijk. Er gaat een zekere koppigheid vanuit en dat vind ik geweldig.

Ik werk vaak met mensen die door een burn-out de uitnodiging tot transformatie kregen. Zij zijn vaak verstrikt geraakt in de bramentakken van het leven. Vast, verdwaald en ontmoedigd. Ik sta dan telkens versteld hoeveel mensen kunnen dragen. Ook verbaas ik me over de stuwende kracht die hen drijft om te blijven zoeken naar een manier om gelukkig te zijn en een leven vanuit passie te kunnen leven.

 

  1. Welke kwaliteit apprecieer je het meest in je vrienden?

Wijsheid – Mijn beste vrienden zijn allemaal mensen die niet in het oordeel schieten. Ze hebben een open geest, zijn belezen en hebben interesse in nieuwe standpunten. Ze zijn geen tafelspringers, maar bedachtzaam. Ze kunnen goed luisteren en wanneer ze spreken, is dat altijd ‘er boenk op’.

 

  1. Welk talent zou je graag hebben?

Punctualiteit.  Ik heb ADHD en ben daardoor erg intuïtief, snel en heb de nodige durf. Dat is een kracht en tegelijk een handicap. Zo is administratie, zeker met cijfers, erg moeilijk voor mij. Ik werk er al mijn hele leven aan… Nog niet met het gewenste resultaat, maar ik geef niet op!

 

  1. Wat is je meest markante eigenschap?

In TCC kreeg ik als missiewoorden mee: levenslust & zachtmoedigheid.

En die levenslust is denk ik de meest markante eigenschap: ik geef nooit op en ik kan van alles het positieve zien. Ik sta daardoor veerkrachtig in het leven en ben altijd in voor een nieuw avontuur of belevenis. Mijn levenslust werkt ook aanstekelijk. In mijn werk zet ik die graag in om bij anderen terug hun vlammetje aan te steken of het vuur in hen aan te wakkeren zodat ze in hun kracht komen, weer in zichzelf gaan geloven en hun prachtige vleugels uitslaan.

 

  1. Wat is je grootste angst?

Mijn grootste angst was altijd ‘koud en alleen zijn’. Dankzij mijn opleidingen bij Arcturus en mijn traject in persoonlijke ontwikkeling heb ik geleerd dat ik altijd kan intunen op de universele bron die ons allen verbindt. Zo ben ik nooit alleen… behalve als ik te ver van mezelf afdwaal en die connectie kwijt geraak. Dan is het even ‘herbronnen’ en door meditatie, wandelen of wolvilten terug centeren in mezelf.

 

  1. Wie zijn je favoriete schrijvers?

Met stip op 1: Clarissa Pinkola Estes –  haar hele oeuvre heb ik op luister-cd om in de wagen of tijdens creatieve activiteiten naar te luisteren. Met haar werk geeft ze dmv de verhalencultuur van over heel de wereld, inzicht in de archetypestructuur in onze psyche.

Op nummer 2: Jean Shinoda Boden –  Met haar boeken over de godinnen in elke vrouw (en ook de goden in elke man) heeft ze me bewust gemaakt van mijn vrouwelijke kracht. Ik heb zo geleerd dat vrouwelijkheid en kracht echt samen kunnen gaan en hoe ik die kan ontwikkelen en verfijnen.

En op nummer 3: Kristien De Wolf – Kristien is een goede vriendin van mij en toch heb ik haar op een heel andere manier leren kennen door haar boeken. Vooral haar boek ‘Ava Miller en Ik’ was voor mij een voltreffer. Kristien deelt mijn liefde voor het woord. Haar zinnen zijn pareltjes. Ze nestelen zich als glimmerende balletjes in je hoofd in en laten niet los.

 

  1. Wie zijn je helden in het echte leven?

Ik heb iets met sterke vrouwen. Vrouwen die tegen de stroom in durven varen en ondanks weerwerk van hun omgeving/cultuur bergen verzetten. Zoals bv. Ama, de Indische vrouw die werkelijk een imperium heeft uitgebouwd – in liefde. Haar organisatie heeft bijvoorbeeld miljoenen dollars geschonken voor de heropbouw van New Orleans na orkaan Katrina. Als vrouw, in India, zo een imperium uitbouwen met scholen en duizenden mensen voorzien in hun levensonderhoud… Chapeau! Ik ben haar ook eens gaan bezoeken toen ze in Nederland een event organiseerde. De dame straalt werkelijk licht uit. Je moet het toch maar doen.

 

  1. Wat is je motto?

Het is niet wat het is. Het is wat je ermee doet.

Ik geloof niet dat geluk zomaar komt aanwaaien. Ik heb al vaak gezien dat mensen, ondanks de slechte kaarten die het leven hun bedeelde, oprezen en gelukkig/héél werden.

Dit betekent niet dat ik 100% geloof in de maakbare mens. Je hebt een aantal harde grenzen waarbinnen je als mens moet laveren (zoals bv. mijn ADHD). Het is wel je eigen verantwoordelijkheid om binnen die grenzen maximaal aan de slag te gaan en daarbinnen de Beste Mens te worden die je kan Zijn.

Veel mensen laten zich neerhalen door de omstandigheden, door de kiezeltjes op hun levenspad. Ik heb geleerd dat je manier van hiernaar te kijken, jouw realiteit inkleurt. Door anders te kijken en te denken kan je dus werkelijk jouw realiteit veranderen (ten goede of ten kwade). En dat geef ik ook door in mijn coachings en in de opvoeding van mijn kinderen.

 

  1. Wat vind je de meest overschatte deugd?

Volgzaamheid. Samen-zijn/werken en verbondenheid zijn prachtig. Maar volgzaamheid (in de enge zin van het woord) brengt de wereld niet veel verder, naar mijn mening. Ik hou van mensen die kritisch in het leven staan. Dus mensen die denken voor zichzelf en zaken evalueren. Als dat dan tijdelijke partnerships oplevert, die win-win zijn, is dat heel mooi. Daarin kan heel diepe en vaak levenslange verbondenheid ontstaan, zonder dat je hier noodzakelijk volgzaam moet zijn.

Enkel als volgzaamheid wisselend is, als in een dans, is ze voor mij te rijmen met gelijkwaardigheid. En dat is een waarde die in mijn top 10 staat, naast waarden zoals passie, authenticiteit, groei, autonomie en zielsverbondenheid.

 

  1. Hoe zou je graag willen sterven?

In mijn eigen bed. Na een mooie dag waarin ik afscheid heb kunnen nemen van mijn geliefden en met een hart vervuld van liefde en voldoening. Wetend dat ik mijn bijdrage tot de wereld heb gedaan, naar godsvrucht en vermogen.

 

Annelies De Roover